Met een tevreden gevoel kijk ik terug op de tweede ‘grote ronde’ van het seizoen. In deze zeven-daagse wedstrijd in het oosten van Duitsland voelde ik me beter als in de Giro Rosa. Het waren elke dag lastige etappes, constant op en af, maar deze korte, steile klimmen liggen me duidelijk beter dan de lange klimmen in Italië. Samen met Roxane, Annemiek, Lucinda en Liesbet was ik elke dag in de eerste groep te vinden en hebben we zeer aanvallend gekoerst. We hadden geen van alle klassementsambities en dat betekende dat we vrij en aanvallend konden koersen om zo kansen te creëren voor een etappewinst. De eerste dagen was dat lastig omdat de ploeg van Emma Johansson (Orica Greenedge), die in de eerste etappe meteen de leiding pakte, alles strak controleerde. In de derde rit lukte het Annemiek echter wel op een grandioze manier en dat was voor iedereen een geweldig gevoel. Na een superzware finale waarin Rox, Lucinda en ik in de aanval waren geweest wist Annemiek iedereen (van wat nog over was) naar huis te sprinten!

Onze tijdrit de volgende dag was meteen collectief wat minder, maar in de vijfde etappe maakten we weer samen de slag toen er na 25 km een kopgroep van 18 ontstond waar Annemiek, Lucinda, Roxane en ik bijzaten. Omdat er wel ook weer drie Greenedge rensters bijzaten was ontsnappen uit deze groep lastig, maar de zeer technische ‘kamikaze’ aankomst lag Lucinda dan weer geweldig en met enige doodsverachting gooide zij zichzelf in de afdaling naar de finish. Jammergenoeg kwam Emma Johansson en nog net over, maar wel weer een podiumplek! En omdat het peloton pas op 12 minuten van ons binnenkwam maakten we ook een behoorlijke sprong in het klassement. Ook de dag erop, toen we nog met 20 rensters over waren na de laatste klim pakte Lucinda de tweede plek. Nu achter Valentina Scandolara (Cippolini) die solo het pelotonnetje voor wist te blijven. De laatste dag was zoals andere jaren start-finish in Zeulenroda met de ‘beroemde Hanka-berg’ die we vier keer over moesten. Roxane was de hele dag met twee andere in de aanval, maar helaas controleerde Greenedge weer strak en kregen ze weinig ruimte. Met 25 km te gaan werden ze ingerekend en probeerde Liesbet, Annemiek en ik het nog  maar toen het op de laatste passage van de Hanka-berg echt ontplofte moest ik passen en finishte we met een pelotonnetje net achter de kopgroep. Emma Johansson won dus het klassement voor haar ploeggenote Gillow en Lisa Brennauer (Specialized Lululemon). Wij finishten zonder klassementsambities toch nog allemaal behoorlijk kort, met vier rensters bij de eerste veertien! Maar het was vooral een toffe koersweek, waarvan de zere benen hopelijk snel weer herstellen en ik met veel plezier  en voldoening op terugkijk.