Ja, je kunt in vorm zijn, een sterke ploeg hebben en een paar goede benen, maar dat betekent niet dat je dan zo 1,2,3 een WereldBeker op je naam schrijft! Misschien dat ik het daarom ook nog niet echt kan geloven dat het me gisteren gelukt is…

Natuurlijk, ik had de afgelopen weken wel gemerkt dat de vorm er was. Met heel veel zin reisde ik af naar Zweden, altijd al een van mijn favoriete wedstrijden. Het eerste doel was de WB Ploegentijdrit op vrijdag. Hier had ik de laatste weken veel voor getraind en het is mijn favoriete onderdeel. De ploeg bestond naast mezelf uit Marianne, Tatiana, Liesbet, Roxane en Thalita. De laatste twee vielen in voor de geblesseerde Annemiek en Pauline. Misschien dat we daarom en door de voorbereidingen van sommige rensters (Olympische Spelen, huldigingen enz.) niet zo goed wisten wat we konden verwachten. De tijdrit ging gelukkig heel goed, Rox en Thalita deden het super en we waren dan ook heel content met onze derde plaats. Het gat met de winnaars, Specialized Lululemon, was wel behoorlijk groot (1.50 min over 43 km), maar we kunnen dan ook nog wat dingen verbeteren richting het WK ploegentijdrit, 16 september in Valkenburg.

De sfeer was dus goed in de ploeg en in de tijdrit voelde ik me al sterk dus ik keek uit naar de wegwedstrijd op zondag. Ik zal geen uitgebreid wedstrijd verslag doen, dat kun je hier lezen, maar het kwam er op neer dat we vroeg in de wedstrijd met een mooie kopgroep wegrijden en alles vervolgens perfect voor mij verliep. Natuurlijk dacht ik niet meteen aan winnen, de kopgroep bestond voornamelijk uit wereldtoppers, maar met Marianne erbij had ik natuurlijk een geweldige ‘partner in crime’ en daarom besloten we dat ik vroeg de aanval moest kiezen. Met 30 km te gaan sprong ik daarom weg en pakte een halve minuut op de kopgroep. Erachter probeerde ze natuurlijk de oversteek te maken en uiteindelijk sloten er weer 6 rensters aan (en waren er dus 5 gelost). Vervolgens probeerde ik hier weer uit weg te rijden en na een aantal pogingen lukte dat, met nog 13 km te gaan. Hanka Kupfernagel zat meteen mee maar daar had ik een goede vluchtgezel aan. Zo liepen we snel uit, uiteindelijk tot een minuut. Marianne deed in de groep daarachter dan ook geweldig werk door alle aanvallen te neutraliseren. In de finale wist ik mijn hoofd koel te houden en Hanka te verslaan in de sprint! Vervolgens pakte Marianne nog de derde plek en stelde ze de eindzege in het WB-klassement veilig en was ons succes dus compleet!

Over de finish heerste vooral ongeloof bij mij en natuurlijk enorme blijdschap. Helemaal tof om te delen met mijn ploeggenotes en de staf van het team die ook helemaal uit hun dak gingen! Zeker de mooiste en grootste overwinning tot nu toe. Ik ga er nog even van nagenieten…
Bekijk hier de video’s van Rabosport en de Zweedse tv.