Eerst was het een gerucht, toen een feit en vervolgens een hype; The Friends Life Womens Tour in Groot-Brittannië. Woensdag gingen we van start in de eerste editie van deze Engelse etappekoers. Nog voordat er een meter verreden was, was er al een enorme ‘buzz’ rond deze wedstrijd. Veel media-aandacht (in Engeland dan) en niet alleen op sociale media maar ook op kranten en tv. Een professionele trailer. Een sterk deelnemersveld en een serieus prijzenschema. Het enige minpuntje was dat de vijf etappes op voorhand nogal kort en gemakkelijk (lees vlak) waren.

We werden dinsdag onthaald in een goed hotel door een overenthousiaste organisatie. Groot-Brittannië maakte zich op voor de ‘battle’ tussen de superstars Vos en thuisrijder Armitstead.

De start van de eerste etappe was overdonderend. Werkelijk duizenden mensen waren uitgelopen om ons te zien. Ik had nog nooit zoveel toeschouwers gezien die speciaal voor een vrouwenwedstrijd waren gekomen! Niet alleen bij de start van de eerste etappe, maar langs de gehele route, bij de finish, bij de tussen- en bergsprints en dat de hele week lang! Ik weet zeker dat dit alle rensters in het peloton een enorme kik gaf en af en toe zelfs kippenvel. Tijdens de eerste etappe bleek al meteen dat het parcours niet zo gemakkelijk was als het vooraf leek. Bochtig, smal en constant op en af. Dit maakte dat je de hele wedstrijd 100 procent geconcentreerd moest zijn. Ondanks verschillende uitlooppogingen liep de etappe uit op een massasprint die gewonnen werd door Emma Johansson (Orica-GreenEdge). Marianne werd tweede. De tweede etappe werd verreden in de stromende regen en was opnieuw lastig. Nu kreeg aanvallers wel meer ruimte, uiteindelijk wisten twee rensters, Zorzi (Astana-BePink) en Ratto (Faren-Kuota) een flinke voorsprong te nemen. Omdat GreenEdge geen verantwoordelijk nam ondanks dat zij de gele trui hadden zagen wij ons genoodzaakt om in de finale op kop te rijden om de koplopers terug te pakken anders waren alle kansen op een goed klassement meteen gezien. Het was echter net te laat, de koplopers hielden een handvol seconden over en Ratto pakte de etappe en de leiding in het klassement. Marianne won vlak daarachter de sprint van het peloton en werd derde. De derde etappe ging langs de kust en beloofde een ‘Hollandse’ waaieretappe te worden. Wind stond er inderdaad genoeg maar het was opnieuw veel draaien en keren, op en af, en ook redelijk beschut. Maar omdat deze etappe in sneltreinvaart werd afgelegd (90 km in 2 uur en 11 minuten!) bleef er toch maar een klein peloton over in de finale. Mijn benen waren niet bepaald goed deze dag en ik heb echt enorm afgezien en kon op hangen en wurgen in de eerste groep finishen. Marianne had duidelijk betere benen sprintte naar de winst!

De laatste twee etappes hadden eenzelfde scenario. Veel aanvallen wat groepen weg en wij controleerden in het peloton. Vooral in de laatste etappe betekende moesten we nog flink aan de bak toen een kopgroep nog voor halverwege de wedstrijd ruim 1,5 minuut voorsprong pakte en ze een bedreiging vormde voor Marians klassement. Maar na 50 km op kop met mijn ploeggenotes rekende we hen in de laatste kilometers in en won Marianne weer de etappe en dus ook het eindklassement!

Ondank dat ik zelf niet echt de benen had deze week had ik het toch ook niet willen missen. Niet alleen door de winst van Marianne en dus ook van de hele ploeg, maar ook om te zien hoe onze sport leeft en gewaardeerd wordt in Engeland. Een geweldige ervaring en een compliment aan de organisatie en de Engelse supporters!

 

Om verschillende redenen heb ik mijn website de laatste weken niet zo goed bijgehouden, dus tijd voor een update! De reden hiervoor was dat er eigelijk ook niet zoveel te vertellen was. Mijn laatste wedstrijd van het ‘voorjaar’ was de Ronde van Gelderland en daar moest ik door ziekte helaas al vroeg de wedstrijd verlaten. Gelukkig stond er die week aansluitend een rustweek gepland dus had ik de tijd om weer helemaal fit te worden en goed uit te rusten voor het tweede deel van het seizoen. Voor sommige lijkt het misschien alsof we nog maar net begonnen zijn maar ik reed mijn eerste wedstrijd al begin februari (Ronde van Qatar) en door het drukke programma de daar op volgende weken was ik ondertussen al aardig uitgeblust. Een weekje zonder fiets en een weekeind geen wedstrijd heeft me echter goed gedaan en ik kijk erg uit naar de komende periode. Afgelopen vrijdag reed ik alweer de Ronde van Overijssel. Een nieuwe internationale wedstrijd op onze kalender. De organisatie had een prachtig parcours voor ons uitgetekend, met start en finish in Rijssen en onderweg enkele klimmetjes. Onder aanvoering van onze ploeg en Liv-Shimano was er na 40 km wedstrijd een eerste schifting, meteen gevolgd door een aantal aanvallen van Specialized-Lululemon. Hierdoor ontstond een kopgroep van vijf rensters met van ons Roxane Knetemann mee. Een prima situatie voor ons, als betekende het wel dat de wedstrijd daarachter nogal mat en gesloten was. De koploopsters leken het te gaan halen tot de finish, tot Kirsten Wild haar ploeggenotes van Liv-Shimano de opdracht gaf het gat te dichten, ondanks dat ze een ploeggenoot mee hadden! Daardoor werd het nog een harde en spannende finale. Ondertussen was de kopgroep uiteengeslagen en wist alleen Lisa Brennauer van Specialized Lululemon het jagende peloton voor te blijven. Roxane werd pas in de laatste kilometer ingerekend. Erg jammer na zo’n sterke wedstrijd van haar. Ik was nog aardig fris en heb me in het sprintgeweld gewaagd met een achtste plaats als resultaat.

Zondag heel wat anders; een clinic voor TC de IJsselrenners. Deze tourclub had mij gevraagd een clinic speciaal voor vrouwen te verzorgen. Aangezien ze maar twee vrouwelijke leden hadden en daar best wat dames bij mochten komen! Eerst heb ik een presentatie over mijzelf en hoe het is om profwielrenster te zijn, gegeven. Vervolgens heb ik met de 22 deelneemsters een mooie route door de Krimpenerwaard gemaakt. Het was erg leuk om te doen en de reacties waren ook heel positief. Ik hoop dat ik deze dames nog enthousiaster heb gemaakt voor de fiets!

Nu staat er weer een nieuwe wedstrijd op het programma; Friends Life Women’s Tour. Een vijf-daagse wedstrijd in Engeland. Ik ben erg benieuwd! Meer over de wedstrijd kun je hier vinden.