Even tijd voor een snelle update tijdens deze drukke weken! Vorige week ging ik van start in vier koersen, en hoewel er best wat nieuws te melden was kwam ik daar tussen het koersen en reizen door niet aan toe. Bij deze dus…
De eerste wedstrijd was de Ronde van Gelderland op 19 april. Hier kan ik kort over zijn; deze koers gebruikten we als voorbereiding op de Waalse Pijl en we hebben ons behoorlijk rustig gehouden. Het was sowieso een weinig enerverende koers die eindigde in een massasprint, gewonnen door Kirsten Wild. Ik finishte als 16e.
Vervolgens was het woensdag tijd voor de volgende wedstrijd om de wereldbeker; De Waalse Pijl. Een wedstrijd die ik al een jaar of vijf had weten te vermijden, aangezien de Muur van Huy niet echt mijn terrein is! Deze keer dacht de ploeg dat ik hier echter van waarde kon zijn voor onze kopvrouwen; Ashleigh Moolman en Annemiek van Vleuten en dus ging ik met deze opdracht de wedstrijd in. Ik had verassend goede benen, kon de klimmetjes goed verteren en zag mijn kopvrouwen constant in mijn buurt zitten. Super gemotiveerd wist ik mijzelf te verbazen en tot 95 kilometer een sterke wedstrijd te rijden. Het was mijn taak om voornamelijke Ashleigh van voren te houden om als een van de eerste aan de klimmetjes te beginnen. Nadat ik moest lossen en in een groepje de laatste 30 km reed, hoorde ik via de communicatie in mijn oor, onze ploegleider volledig los gaan. Blijkbaar ging het volgens plan van voren! En dat was ook zo. Annemiek plaatste een aanval voor de voorlaatste klim en wist weg te komen met Roxane Knetemann. Alleen Knetemann’s ploeggenoot Anna van der Breggen wist op de voorlaatste klim de sprong te maken naar de twee koplopers toe. Annemiek moest Anna vervolgens laten gaan op de slotklim, de Muur van Huy, maar wist de achtervolgsters wel voor te blijven. Een mooie podiumplaats voor Annemiek dus! Om het succes compleet te maken finishte Ashleigh knap als vierde.
Slechts twee dagen had ik om te herstellen voor de volgende wedstrijden; De Omloop van Borsele en Dwars door de Westhoek. Die twee dagen waren echter niet genoeg merkte ik al snel op zaterdag in Borsele. Ik kon weinig potten breken, maar gelukkig hadden we Shelley achter de hand wanneer het op een sprint zou uitlopen. En dat gebeurde ook. Opnieuw was Kirsten Wild de sterkste. Mijn ploeggenote Shelley Olds, die terugkeerde na een rib te hebben gebroken in de Ronde van Drenthe, sprintte echter super knap naar de tweede plek. Zondag wist ik me wel van voren te handhaven, maar daar was dan ook alles mee gezegd. De tank was leeg en ook als ploeg wisten we er in de Westhoek geen mooi resultaat meer uit te slepen.
Deze week is echter een goede investering geweest. Voor mij om vier zware koersen te rijden, maar ook als team. Het gaat steeds beter lopen in de ploeg en nu we twee topklasseringen behaald hebben weten we dat die overwinning dicht bij is! Wie weet komend weekend in Luxemburg, waar we de drie-daagse GP Elsy Jacobs rijden (1-3 mei).
