Twee weken geleden wilde iedereen Tom Dumoulin zijn (zelfs Koning Willem-Alexander leek ietwat jaloers toen hij zag dat zijn volk en masse naar voor hem naar Gelderland was gekomen) en nu dromen we ervan hoe het zou zijn om a la ‘de kleerhanger’ uit Nuenen, Nibali en co aan gort te fietsen in het hooggebergte. Maar ik niet, ik wil geen Dumoulin of Kruijswijk zijn. Ik ben liever Laurens ten Dam.
Laurens ten Dam worden was nooit een doel van mij, maar een poosje geleden realiseerde ik me ineens dat ik wel wat van hem weg heb. (Niet dat ik opeens tien kilo afgevallen ben en twintig centimeter gegroeid. U zult me deze zomer ook niet met holle ogen en een slijmbaard in de Franse Alpen kunnen bewonderen.) Ik had die bewuste dag een mooie rit van een uur of vijf, door een uitgestrekt natuurgebied gemaakt (oké, dat is misschien nog wat aan de korte kant voor LTD) en ik zat met een biertje op de veranda, te genieten van de mooie avond. En om het plaatje compleet te maken was mijn vriend een paar flinke lappen vlees aan het grillen op de barbecue.
Er zijn natuurlijk meer verschillen dan overeenkomsten. Zo rijd ik hier niet in een ronkende Chevy maar in een rammelende Ford Focus. Ook zit ik niet in Californië maar in North Carolina (zeker zo mooi trouwens). Tot slot heb ik niet mijn hele gezin mee kunnen verhuizen, mijn vriend kon slechts drie weken vrij nemen zijn werk.
Dus misschien is onze enige overeenkomst wel dat we allebei een groot deel van het jaar in de Verenigde Staten doorbrengen. Maar toch denk ik dat ik LTD wel snap. Wielrennen begint als een avontuur, maar na een paar jaar merk je dat het avontuurlijke er wel een beetje vanaf is. Het vliegtuig brengt je elk wielerseizoen naar dezelfde bestemmingen en je hebt meer oog voor je wattagemeter dan de natuur om je heen. Een verandering van omgeving brengt dit avontuur weer terug. Je past je aan, leert nieuwe dingen en merkt dat een andere aanpak ook werkt. Ik mag hier niet voor LTD spreken, zo goed ken ik hem niet, maar ik hoop dat dit land voor hem net zo’n motivatieprikkel is als voor mij. Dus ik weet niet wat jij doet Laurens, maar ik blijf hier nog even hangen! Die Giro gaan we niet meer winnen (dat kunnen we nu wel aan Kruijswijk overlaten), maar dit avontuur brengt weer heel andere mooie dingen.
(foto: Marco Bakker, Elsevier)