Terwijl het in het noorden van Europa ‘eindelijk’ winter is geworden, zit ik in het zonnige noord-Amerika. Na de Energiewachttour ben ik naar Asheville, North Carolina, gevlogen. Dit is de basisplaats van onze ploeg, hier bevindt zich de service course en het teamhuis waar de buitenlandse renners kunnen verblijven. Veel tijd om te acclimatiseren was er niet voor mij. Slechts twee dagen met daarin twee korte trainingen voor de ploegentijdrit, om vervolgens van start te gaan in het Amerikaans kampioenschap ploegentijdrit. Dit was op 16 april in Greenville, niet ver van Asheville. De minimale voorbereiding brak ons wel op tijdens die wedstrijd, de ploegentijdrit verliep niet helemaal soepel maar omdat we een aantal echte hardrijders aan boord hadden, zoals wereldkampioene Linda Villumsen, konden we toch nog een snelle tijd neerzetten. Dat we uiteindelijk slechts 4 seconden tekort kwamen voor de winst was wel balen natuurlijk!
Een paar dagen later vlogen we naar Fayetteville, Arkansas, waar ik in mijn eerste Amerikaanse etappekoers van start ging: Joe Martin Stage Race. Een vierdaagse wedstrijd die begon met een individuele tijdrit van 4,5 km bergop. Van mij had het wel wat vlakker gemogen, maar met een 25e tijd ging het redelijk. Mijn ploeggenotes Linda en Coryn deden het echter veel beter met winst en een 7e plaats, wat ons een goede uitgangspositie gaf voor het algemeen klassement. Vervolgens waren er twee etappes van ongeveer 100 km over brede wegen en af en toe een flinke klim. Hier was het aan mijn ploeggenotes en mij om de wedstrijd te controleren en, indien mogelijk, de sprint voor te bereiden voor Coryn. Beide etappes eindigden in een sprint van een flinke groep die beide gewonnen werden door Coryn. De laatste etappe was een criterium in het centrum van Fayetteville over 50 minuten. Hier werd van start tot finish volle bak gereden en was het, net als de voorgaande dagen, Team Tibco die het ons lastig maakte met een spervuur aan demarrages. Hun kopvrouw, Lauren Stephens, wist uiteindelijk net aan de greep van het peloton te ontsnappen en te winnen. Coryn won daarachter de sprint van het peloton. Het klassement konden we echter wel veilig stellen. Coryn en Linda waren uiteindelijk 1 en 2 in het algemeen klassement, voor Stephens. Daarnaast won Coryn de puntentrui en wonnen we het ploegenklassement. Al met al dus een heel succesvolle week!
De uitslagen doen misschien lijken alsof er weinig tot geen tegenstand is hier, maar dat is zeker niet zo. Ik moet zeggen dat het koersen hier wel heel anders is dan in Europa. Het peloton is kleiner en in de breedte wat minder sterk. De parcoursen zijn zeker wel lastig en ook wordt er hard gereden. De sfeer rondom de wedstrijden is daarentegen een stuk relaxter (dat we hier over veel bredere wegen fietsen dan in Europa helpt hier zeker aan mee). Ik heb het in elk geval goed naar mijn zin!
Joe Martin Stage Race. Foto: UHCprocyclingteam
Amerikaans kampioenschap ploegentijdrit. foto: Jonathan Devich
