Het is ondertussen traditie; het seizoen wordt afgetrapt in Qatar. Het is alweer voor het zesde jaar op rij dat ik met mijn ploeg naar dit oliestaatje afreis voor de eerste wedstrijd van het jaar. Vanaf morgen, 4 februari, tot vrijdag 7 februari, gaan we weer vier dagen kriskras door deze zandbak racen! Tot nu toe is mijn winter goed verlopen. De conditie is goed, maar veel wedstrijdspecifieke trainingen heb ik nog niet gedaan en daarom stel ik deze wedstrijd dan ook vooral in het teken van voorbereiding op de voorjaarsklassiekers die eind februari van start gaan. Wat natuurlijk niet betekend dat ik (of mijn ploeggenotes) hier zonder ambitie aan de start verschijnen. We hebben geen sprinter mee die het Kirsten Wild, Chloe Hosking of Georgia Bronzini moeilijk kan maken en daarom zullen we de aanval niet schuwen en het op een andere manier proberen. Nu nog hopen dat de weersomstandigheden meewerken. Oftewel; een flinke Hollandse bries is welkom!

Veel mensen reageren trouwens heel enthousiast als ik vertel naar Qatar te gaan voor een wedstrijd. Het lijkt een beeld op te roepen van luxe, strand en lekker weer. Dat is hier ook zeker wel te vinden, maar als wielrenster krijg je (behalve dat we er in een prima super de luxe hotel verblijven) weinig van mee. Wij doorkruisen het land, dat niet groter is dan een derde van Nederland, en zien niet meer dan een kaal woestijnlandschap waar lange, rechte wegen op zijn aangelegd. Start en finish zijn meestal gelegen in de hoofdstad Doha of een van de andere stadjes die hier zijn. Soms hebben we ook start of finish bij een kamelenrenbaan of gewoon bij een paar tenten in de ‘middle-of-nowhere’ (wat eigenlijk nog het leukste is)! Verder is Qatar de laatste tijd natuurlijk veel in het nieuws vanwege het WK voetbal dat hier in 2022 wordt gehouden en waarbij het bouwen van stadions nogal wat levens van arbeiders kost. Van de 1,7 miljoen inwoners van Qatar is 90 procent immigrant. Een klein deel daarvan komt uit het westen en werkt voor multinationals, de meeste echter komen uit armere landen in Azie en delen van Afrika en worden hier voor een schijntje (onder erbarmelijke omstandigheden) aan het werk gezet. Wanneer je hier door de stad Doha fietst, waar elk jaar meer en meer hypermoderne wolkenkrabbers uit de grond schieten, is het vreemde gedachten dat het er in dit zo modern ogende land tegelijkertijd soms middeleeuws aan toe gaat. Wat betreft de mensenrechten, rechten van vrouwen en vrijheid van godsdienst is er in dit land nog een lange weg te gaan. Dat maakt het ook wel bijzonder dat wij hier als vrouwen in onze strakke fietskleding rondfietsen terwijl een Qatari, als ze al buiten komt, volledig bedekt is. Waarschijnlijk is dit ook de reden dat de mensen ons soms net zo vreemd aankijken als wij hen! Maar hoe verwarrend ik dit ook vind, het is duidelijk dat Qatar zich op de kaart wil zetten als een sport-land. Ze organiseren veel grote evenementen zoals een ATP vrouwen tenniswedstrijd, de Qatar Golf Masters, de Qatar Motor Cycle Grand Prix, het International Sailing Championship en in 2016 natuurlijk het WK wielrennen. Mede met het oog op dit laatste evenement is er sinds kort een heuse ‘Qatar women Cycling team‘ die een aantal meiden moet klaarstomen voor dit evenement.

Wij hebben er vandaag in elk geval voor gekozen om eens niet de woestijn in te gaan om een rondje los te fietsen na de lange reis gisteren, maar zijn richting het ‘oude’ centrum van Doha te gaan om een rondje door de shouq (overdekte markt) te rijden. Over verbaasde blikken gesproken!

Meer info over de etappes en de wedstrijd vind je hier. Voor Rabobank Liv staan naast mijzelf ook Lucinda Brand, Roxane Kneteman, Anna van der Breggen, Thalita de Jong en Kasia Niewiadoma aan de start.