Column: Ik ben een vliegtuig!

Ik moet mij verontschuldigen. Marianne Vos heeft de laatste Giro Rosa namelijk niet gewonnen. Dat vinden veel mensen waarschijnlijk opmerkelijker nieuws dan wanneer ze wel gewonnen had. Natuurlijk kan ik zeggen dat Marianne ook maar een mens is en dit jaar misschien niet de beste ter wereld is wanneer het wat langer bergop gaat, maar dat is niet helemaal de reden van de verloren Giro. De reden is de vreselijk onprofessionele instelling bij de RaboLiv/Giant ploeg en mijzelf voorop.

In mijn vorige column heb ik mijn mannelijke collega’s van Blanco (nu Belkin) nogal te kakken gezet met mijn ‘besparingtips’ en dat vonden ze niet leuk. Maar ondertussen heb ik ze wel op scherp gezet en rijden de ‘verwende ventjes’ nu de sterren van de hemel in de Tour (waarschijnlijk deel ik mijzelf nu iets teveel eer toe, maar ik vind het wel een prettige gedachte). Als ik dit schrijf is de 13e etappe zojuist gefinisht en ze zijn zelfs ten aanval getrokken! Wat er ook nog gebeurt deze Tour; Bauke, Laurens en zelfs Lars: ik vind jullie weer helemaal top!

Dit brengt mij weer terug naar mijn eigen ploeg. Van het begin af aan zijn we een behoorlijk succesvol team, ondanks een bescheiden budget. Na afloop van de Giro moet ik echter concluderen dat al dat succes ons teveel is geworden en zijn gaan denken het wel zonder enige expertise van buitenaf te kunnen; dit is de reden van dit Italiaanse debacle.

Ik zal een paar voorbeelden geven van de afgelopen Giro Rosa: Ten eerste werden de tactische besprekingen werden volledig overstemd door DJ Roxane, aangevuld met vocals (lees geschreeuw) van ondergetekende en bijpassende danspassen (lees ongecontroleerde stuiptrekkingen) van Annemiek en Sabrina. Vervolgens werden de stuurpennen volgeplakt met oppeppende teksten in de trant van ‘Ik voel me Kei-goed’ en ‘I am Dirty Bitch’ in plaats van de kilometers van de sleutelmomenten in de koers. Tijdens de koers was onze Nederlands kampioen Lucinda vooral bezig met het spotten van een fonteinen en riviertjes waar ze na afloop van de koers in zou kunnen afkoelen. Onze koolhydraat-tekorten werden aangevuld door werkelijk tientallen zakken spekjes. Marianne bracht meer uren voor een fotocamera door met half mannelijk Italië dan op haar zadel. De rol van onze ploegleider was dus beperkt tot het motiveren van zijn rensters voor de koers. De laatste vier dagen probeerde hij dat bij mij op de volgende manier: “Slappie; je moet gewoon de hele wedstrijd denken ‘Ik ben een vliegtuig!” Het ging zelfs zover dat ik deze tekst in de laatste etappe op mijn tijdritfiets geplakt kreeg. Ik heb maar niet geïnformeerd naar wat hij Marianne meegegeven heeft… Hoe Marianne toch nog drie etappes en de puntentrui heeft kunnen winnen? Geen idee!

Kortom, het wordt tijd dat de rensters van RaboLiv/Giant weer op scherp gezet worden. DJ Roxane gaat weer serieus fietsen in plaats van haar ploeggenoten vermoeien met DJ Paul Elstak, Captain Jack of Nick en Simon. Spekjes worden weer ingewisseld voor energierepen. Lucinda blijft gewoon op haar fiets zitten in plaats van in fonteinen te springen en Marianne gaat weer gewoon op de koers letten in plaats van op Italiaanse playboys. Koos Moerenhout komt weer met realistische tactieken. Ikzelf ben geen vliegtuig meer en zal mijn verantwoordelijkheid nemen om er weer gewoon een ploeg saaie trutjes van te maken!

foto

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *