Na acht dagen Giro, een nachtelijke terugreis en een dag bijkomen heb ik nu de energie gevonden voor een update op mijn website. Er is veel gebeurd in een lange week waarin we letterlijk alle uithoeken van Italië hebben gezien, maar ik ga het toch proberen kort te houden!

We gingen vorige week zondag van start met 1 doel; met Marianne opnieuw de ‘Maglia Rosa’ winnen, alle overige prijzen zouden mooi meegenomen zijn. De eerste helft van de Giro verliep perfect voor ons. Achter de Kirsten Wild sprintte Marianne naar een tweede plek in de openingsetappe en de volgende dag naar een tweede plek achter de Italiaanse Bronzini. Door de bonificatieseconden onderweg te pakken  had ze wel vanaf de eerste etappe de leiderstrui. In de derde etappe, naar mijn maatstaven was dit al een zeer lastige (lees bergachtige) etappe, pakte ze solo de overwinning en verstevigde de leiding. De vierde etappe wist ze ook te winnen. Met een compacte groep kwamen we hier op de finish af, maar omdat de laatste 2,5 km flink opliepen kon je dit niet echt een massasprint noemen, wel een perfecte ‘Marianne-aankomst’. Na een monsterverplaatsing van bijna 600 km (dankzij onze bus & buschauffeur Gerben de Boer was dit goed te doen) gingen we donderdag van start in Varazze en volgens Marianne ging het nu ‘echt beginnen’ (ik begon er al behoorlijk doorheen te raken eerlijk gezegd!). Helaas voor Marianne, maar natuurlijk voor ons allemaal, was het na deze etappe echter meteen over en waren we het roze kwijt. Marianne kon op de finale klim de Amerikaanse Mara Abbot en anderen niet volgen, en zo pakte Abbot de ritwinst en de leiding in het klassement. Behoorlijk balen, vooral omdat de verschillen meteen vrij groot waren. Maar goed, het klinkt erg cliché maar het is wel waar: Marianne Vos is ook maar een mens en tegen dit klimgeweld kon ze dit jaar niet op. Kun je je er niets bij voorstellen? Reis dan zelf  af naar Varazze om de klim naar Monte Beigua op te rijden. Ik denk dat behalve Mara Abbot niemand voor z’n lol een klim van 14 km met een gemiddelde 8,5 procent gaat bedwingen. Ik zag er de lol in elk geval niet meer van in! De volgende dag bewees Abbot opnieuw de beste klimmer te zijn door de etappe naar San Domenico (richting Zwitserse grens, finish op 1440 m.) te winnen. De voorlaatste etappe was weer lekker vlak en mondde uit in een massasprint, waar Marianne zich geweldig herpakte met ritwinst. De laatste dag moesten we nog een tijdrit van 16,5 km door Cremona rijden. Ook niet iets waar je naar uitkijkt wanneer je je in een lichte staat van ontbinding voelt en de thermometer 40 graden Celsius aangeeft! Ellen van Dijk liet hier nog wel even zien dat ze zich daar niet door laat afschrikken en pakte met flinke voorsprong de winst in de tijdrit en zo de vijfde Nederlandse etappewinst! Mara Abbot wint dus, net als in 2010, het eindklassement, voor Tatiana Guderzo en Claudia Hausler.

Uiteindelijk kijk ik zeker wel tevreden terug op deze Giro. Marianne pakte drie etappes en de puntentrui (en zesde in het eindklassement is natuurlijk ook niet slecht ;-). Zelf ben ik de Giro goed doorgekomen. Bergop reed ik wat beter dan vorig jaar, alleen in de zesde etappe had ik een enorme off-day en op het eind wist ik er nog een redelijk tijdrit uit te persen (32e), het was wel jammer dat er weinig tot geen kansen voor ontsnappingen waren deze Giro. Als ploeg reden we perfect samen en was de sfeer de hele week top! Mede ook dankzij onze geweldige staff die perfect voor onze benen, magen, en fietsen zorgden! Nu een weekje herstellen en dan staat volgende week de Thuringen Rundfahrt alweer op het programma!

Alle filmpjes en interviews van de Giro kun je terugkijken op Rabosport.nl of op YouTube. Klik hier voor de complete uitslag. Hier vind je alle samenvatting van RAI sport2 terug.