Het was een duidelijk antwoord voor de NOS-verslaggever uit de mond van Anna van der Breggen, kersverse winnares van de Waalse Pijl. Ondanks dat er twee Nederlandse wielrensters het podium sierden moest er natuurlijk toch even over Marianne Vos gesproken worden, hoewel ze niet eens aan het vertrek stond in Huy. Zoals het vrouwenwielrennen vroeger alleen uit Leontien van Moorsel leek te bestaan, zo lijkt het nu alleen maar om Marianne Vos te draaien. Voor de buitenwereld dan, in het peloton weten we wel beter. Marianne rijgt de overwinningen niet meer aaneen, zoals ze aan het begin van haar carrière deed. Maar omdat de media gefocust is op Marianne, blijft dat beeld wel bestaan.

Van der Breggen maakt hier boven op de Muur van Huy korte metten mee. “Nee, we hebben Marianne niet gemist”. Haar ploeg is sterk genoeg om ook zonder Marianne te winnen. Dat hebben ze bij Rabo-Liv al vaker laten zien. Toch wordt er in de sportkaternen meer aandacht besteed aan nieuwtjes over Vos, zelfs als ze niet gestart is. Ik denk zelfs dat men in Nederland nog maar amper weet dat Anna van der Breggen de potentie heeft om ‘de nieuwe Marianne Vos’ te worden en haar op momenten zelfs al voorbij steekt.

Vos is het boegbeeld van het Nederlandse vrouwenwielrennen. En terecht. Maar Marianne zit er zelf waarschijnlijk niet op te wachten om het onderwerp van elk nieuwsbericht te zijn. Net zoals ze haar ploeggenotes de overwinning gunt, gunt zij hen ook de media-aandacht die daarbij hoort. Ik probeer me wel eens in te beelden hoe het is om ‘Marianne Vos’ te zijn. En hoe gek het ook klinkt, ik zou niet willen ruilen. Want hoe mooi het allemaal lijkt, ook Marianne heeft wel eens met tegenslag te maken. En dat is nog vervelender wanneer je publiek bezit bent. De NOS vraagt niet aan Anna of ze Iris Slappendel gemist heeft in Huy. Het zal zelfs het geen nieuws zijn geweest wanneer Anna zelf niet gestart was in de Waalse Pijl.

Vos is een fenomeen, daar is geen twijfel over mogelijk. Anna van der Breggen is een fenomeen in wording maar heeft nog niet de status van Vos, die alles op de weg heeft gewonnen wat er te winnen valt. Daarom vind ik het geweldig dat Marianne zich toelegt op een nieuwe discipline, namelijk mountainbiken. Ze kan nieuwe dingen leren in een andere omgeving en stelt zich hiermee nieuwe doelen. Daarmee bewijst ze het vrouwenwielrennen een dienst maar ook zichzelf. En hoewel Marianne in Huy niet gemist werd, was ze in mijn ogen toch ook niet helemaal afwezig. Ze is een uitstekende leermeester voor Van der Breggen. Daarnaast is ze van onschatbare waarde als ambassadrice voor het vrouwenwielrennen en ik ben blij dat ze ook de komende jaren nog actief blijft op de weg.

Twee gouden medailles in Rio, één op de mountainbike voor Vos en één op de weg voor Van der Breggen? Nederland heeft ruimte voor twee fenomenen!

(foto: sportfoto.nl)