Ik ben een dag thuis en heb eindelijk een beetje energie gevonden om jullie bij te praten over de Energiewachttour! Er waren dan wel geen kasseien te vinden, ik heb deze etappekoers dit jaar toch wel een beetje ervaren als ‘de hel van het Noorden’. Het Noorden van Nederland in dit geval. Zoals ik eerder al schreef begon de week goed voor mij met een derde plaats in de eerste etappe en een tiende in de tweede, waar ik weer in de eerste waaier mee was. De dag erna voelde ik me echter een stuk minder goed. Een tegenvallende tijdrit (24e) zorgde voor een flinke duikeling in het klassement. Een verklaring kon ik hier niet echt voor vinden, waarschijnlijk had ik in de eerste twee etappes wel een ‘jasje uitgedaan’ maar deze tijdrit was echt onder mijn niveau! Ellen van Dijk verpulverde ondertussen de concurrentie en stelde meteen min of meer eindwinst in deze etappekoers zeker. In de avondetappe die vrijdag was het vooral een kwestie van op de fiets en heel blijven in een zeer nerveuze koers die opnieuw door Kirsten Wild (maar nu in een massasprint) gewonnen werd. Zaterdags stond de ‘Koninginnerit’ op het programma: 134 km met start en finish in Uithuizen. Ook hier was weer geen boom te bekennen, waren de wegen nooit breder dan drie meter, stond er windkracht 5 en was het dus weer op het kantje hangen vanuit de start! Met Rabo Liv/Giant namen we hier telkens het initiatief maar waren we helaas niet sterk genoeg om allemaal in de eerste waaier te blijven en dus viel het regelmatig uit elkaar in groepen en kwamen er weer kleine groepjes terug. 135 km vechten voor je plekje dus! In de laatste 30 km reed er een groep van 8 weg met daarbij Lucinda, ik zat met mijn ploeggenoten in de volgende waaier. Helaas konden we niet de gehoopte etappezege pakken (weer Wild) wel bleef ik in de top-10 van het klassement staan. Ik was duidelijk niet de enigste die de tol betaalde van al vier dagen zware koers; mijn ploeggenootjes kwamen ook meer dood dan levend over de finish en het peloton werd met de dag kleiner!
Voor de laatste etappe met start en finish in Groningen hadden we uit alle hoeken en gaatjes in ons lichaam moraal en energie geput om nog een keer voor etappewinst te gaan en kozen we vanaf het begin de aanval. Dit loonde halverwege de wedstrijd toen Sanne met nog zeven rensters weg kon rijden. Erachter viel de wedstrijd helemaal stil en zo kregen de koplopers dus al snel een flinke voorsprong. Sanne probeerde vervolgens uit deze groep te ontsnappen maar finishte helaas als 8e. Ik finishte in het peloton en als 8e in het eindklassement. Jammer dat ik dankzij mijn tijdrit een top-5 plek verspeelde maar ik kijk wel tevreden terug op deze week waarin ik merkte dat de topvorm eraan zit te komen en ik in elk geval een paar etappes om de zege mee heb kunnen doen! Onze ‘gastrenster’ Jolanda Neff (vice-wereldkampioen MTB) pakte als troostprijs nog heel knap de jongerentrui mee. Nu eerst een paar dagen herstellen van onze Groningse ‘hel’!
