Het waren weer twee pittige dagen in Drenthe. Zaterdag ging ik met mijn ploeg van start in de Wereldbeker Ronde van Drenthe met start en finish in Hoogeveen. Vier kasseienstroken, 3 keer de ‘VAM-berg’ en 140 kilometer. Het was niet de dag voor het Bigla team. Joelle Numaville moest vlak voor de start al ziek afhaken. Ashleigh had te kampen met een valpartij en een defect aan haar fiets en vervolgens kwamen Shelley en Lotta hard ten val net voor de VAM-berg in de finale van de wedstrijd. Toen waren er nog maar twee… Annemieke en ikzelf. Ik had helaas geen topdag en dat merkte ik in de finale. Ik kon niet met de eerste rensters mee over de VAM berg en dus zat Annemiek geïsoleerd in de finale. Uiteindelijk kwam mijn groepje nog wel terug in de laatste vier kilometer op de plaatselijke ronde in Hoogeveen, maar daar hielden de meiden van Wiggle-Honda het tempo in de groep hoog en kon ik weinig meer doen. De sprint van de groep van veertig werd gewonnen door de Belgisch kampioen Jolien ‘d Hoore (Wiggle-Honda). Ik finishte achter in de groep als 33e. Ik had er meer van gehoopt!
De volgende dag echter een nieuwe ronde, en dus nieuwe kansen: Novilon Eurocup. Start in Coevorden en finish 134 km verderop in Roden. Minder obstakels deze wedstrijd, maar wel een hardere wind. En die harde wind en de tactiek van Rabobank verraste ons vanuit het vertrek. Er werd van voren meteen doorgetrokken en al binnen enkele kilometers reed er een groep van 14 rensters weg. Zonder Bigla! Gelukkig konden we snel een tweede waaier opzetten en met hulp van enkele Orica-Greenedge en Parkhotel rensters hebben we de achtervolging ingezet. De koplopers liepen nooit heel ver uit (maximaal een minuut), maar we kwamen ook niet hard dichterbij. Pas na ruim honderd kilometer volle bak achtervolgen pakten we de kopgroep terug. Nu waren we met vier ploeggenoten van voren en begonnen we meteen met aanvallen, in de sprint hadden we namelijk geen kans op een overwinning. Na verschillende pogingen wist ik tot mijn verrassing op 13 kilometer voor de finish een gat te slaan en kreeg Tayler Wiles mee (Velocio-Sram). Tayler was duidelijk nog wat frisser als ik en reed sterk, een prima medevluchter voor mij dus. Bij mij was het beste er na de lange achtervolging al af, maar onze voorsprong liep op en we reden voor alles of niks. Vanuit de groep achter ons wist Lucinda Brand de oversteek naar ons te maken en dat was een beetje de genadeklap voor de samenwerking. Lucinda draaide niet echt mee en achter ons zette Wiggle-Honda de achtervolging in. Zo liep onze voorsprong in de laatste kilometers snel terug van 40 naar nog maar ruim 10 seconden in de laatste kilometer. Onder de boog van de laatste kilometer demarreerde Lucinda, Tayler en ik bleven samenwerken maar met 500 meter te gaan werden we alle drie ingerekend door het sprintende peloton. Kirsten Wild (Hitech) sprintte vervolgens naar winst.
Jammer dat de kans op het podium zo op het laatst aan je neus voorbij gaat, dat was een teleurstelling. Maar ik ben ook wel trots dat we als ploeg onze kop niet hebben laten hangen nadat we in eerste instantie de slag misten en toch tot het einde voor de overwinning hebben gereden. Binnenkort zal het geluk vast wel een keer aan onze zijde zijn!
Ondertussen ben ik toch in de prijzen gevallen, want hoewel ik zelf in Drenthe was werden in Krimpen aan den IJssel de sportverkiezingen van de Krimpenerwaard gehouden. Hier ben ik verkozen tot sportvrouw van 2014. Het is niet de eerste keer dat deze prijs mij ten deel valt, maar daarom ben ik niet minder trots. Een mooie waardering voor een zeer succesvol seizoen. Bedankt voor de nominatie en de stemmen, en bovenal een bedankje aan mijn vriendinnen Marije en Elke die de prijs voor mij (als echt wielerkenners ;-)) in ontvangst wilden nemen!
Bekijk hier de samenvatting van de wedstrijd.
(foto’s: Corvospro.com en sportfoto.nl)
Boven: troostprijs; tussensprint klassement gewonnen. Onder: Aanval met Tayler Wiles
