Etappewinst in La Route de France

De derde overwinning van het seizoen, en de eerste in het rood-wit-blauw, is een feit. Ik moest wel tot de laatste etappe van deze Franse etappekoers wachten tot mijn inspanningen mij tot een overwinning brachten. En ik moest er 80 kilometer voor in de aanval. Maar goed, des de zoeter de overwinning…

Deze keer was ik niet met mijn eigen ploeg op pad maar met de Nationale Selectie onder leiding van Johan Lammerts. De ploeg bestond verder uit ‘beloften’ (onder 23 jaar): Mijn Rabo ploeggenootje Sabrina Stultiens en verder Evy Kuijpers, Ashlynn van Baarle, Kirsten Coppens en Demi de Jong. Als meest ervaren renster fungeerde ik tijdens de wedstrijd als koerskapitein, maar verder waren alle rollen open. Voor de meeste meiden was het doel vooral om ervaring in een langere etappekoers op te doen en de wedstrijd uit te rijden, Sabrina en ik konden voor eigen kans gaan. Een kans die Sabrina en ik hebben gepakt! De eerste etappe was meteen redelijk lastig en in de finale wist Sabrina met een kopgroep vooruit te komen. Ze veroverde zo de jongerentrui die ze de rest van de week met succes heeft verdedigd. Ik baalde aanvankelijk dat ik deze eerste kans op een dagsucces of goed klassement gemist had, maar wist dat er nog meer kansen zouden komen. De tweede, derde en vierde etappe waren redelijk vlak en weinig enerverend en eindigde telkens in een massasprint. De vijfde etappe was wat lastiger en daar ging ik dan ook voor een vroege ontsnapping. Een enorm hoog tempo en veel aanvallen in het eerste koersuur maakte aan alle ontsnappingen snel een eind maar halverwege de wedstrijd, net voor de eerste klim wist ik in het gezelschap van zeven andere rensters weg te blijven. De samenwerking was niet optimaal en daardoor bleef onze voorsprong rond de minuut schommelen. Ik voelde me heel goed maar met drie sprinters in deze groep wist ik dat ik alleen kans had met een solo. In de finale heb ik het meerdere malen geprobeerd maar werd telkens teruggepakt. De laatste keer een aantal kilometer voor de finish en dat kwam ook omdat zes rensters vanuit het peloton de sprong naar ons hadden gemaakt. Zo werd het een sprint van een flinke kopgroep waar ik weinig benen meer voor over had en zo slechts 12e werd. De zesde etappe eindigde weer in een massasprint.

Dus was er alleen nog de zevende en laatste etappe over. Wel meteen de lastigste etappe van de week. 10 rondes van 8,5 km rond Marcigny met in elke ronde twee steile klimmetjes. Al in de eerste ronde, na vijf kilometer wedstrijd, zag ik goed moment en besloot het erop te wagen. Ik kreeg een renster van Cippolini mee; Barbara Guarschi. Onze samenwerking was goed hoewel ik het meeste kopwerk voor mijn rekening moest nemen. De voorsprong schommelde flink doordat het peloton soms hard doorreed en soms enorm stilviel. Nooit was de voorsprong groter dan 1,5 minuut. Mijn doel was in eerste instantie een buffer op te bouwen om de klimmers voor te zijn wanneer zij zouden gaan aanvallen op de klimmen en zo toch in de kopgroep te komen. Maar het duurde lang voordat de klassementsrensters elkaar gingen aanvallen. Ondertussen was Guarschi na 40 km bij mij weggevallen door een lekke band. Ik rekende er niet op dat ik het nog 40 km solo vol zou houden tot de finish maar ik was er nu eenmaal aan begonnen, dus zat er weinig anders op dan door te gaan. Daarbij voelde ik me nog heel goed. Met nog twee ronden te gaan was er achter mij wel een achtervolgend groepje ontstaan, maar die liepen niet echt in. Toen Johan met de auto bij mij kwam begon ik erin te geloven dat ik vandaag misschien wel een kans had om te winnen. Gelukkig kon ik nog een tandje bijschakelen en wist ik de laatste 20 kilometer het tempo goed vast te houden en nog wat te versnellen. Claudia Lichtenberg-Hausler en Alena Amialiusik (de nummer 1 en 2 van het klassement) waren ondertussen weggereden uit de achtervolgende groep en kwamen in de laatste kilometers snel dichterbij. De laatste kilometers heb ik alles eruit geperst en zo hield ik op de streep nog net genoeg over voor de winst! Een bevestiging dat de aanval soms toch loont (hoe onmogelijk het in eerste instantie soms lijkt) en een super afsluiting van een leuke week met de selectie. Heerlijk om zo in de aanval te rijden en in de kampioenstrui te kunnen winnen. Ook heb ik ervan genoten om eens met een frisse, jonge groep op pad te zijn en vrij te kunnen koersen.

Met een etappeoverwinning, de jongerentrui en een achtste en elfde plaats voor Sabrina en mij in het klassement kunnen we tevreden naar huis gaan. Maar ook de andere meiden, die een keurige wedstrijd hebben gereden en ons goed hebben geholpen kunnen tevreden zijn. Het enigste is dat onze muzieksmaak nogal wat verschilt. Daar hebben we nog geen compromis in kunnen vinden. Maar mocht ik het afschuwelijke nummer ‘Welkom in de feesttent’ per ongeluk nog eens langs horen komen dan zal ik zeker weten aan Ashlynn, Demi, Kirsten en Evy in een oranje busje langs de Route de France denken…

Podium 7e etappe; Amialiusik, ik en Lichtenberg-Hausler. Foto: JMarc Hecquet Podium 7e etappe; Amialiusik, ik en Lichtenberg-Hausler. Foto: JMarc Hecquet

Aanval met Guarschi. Foto: JMarc Hecquet Aanval met Guarschi. Foto: JMarc Hecquet

Solo in de 7e en laatste etappe. Foto: JMarc Hecquet Solo in de 7e en laatste etappe. Foto: JMarc Hecquet

Foto: Bart Hazen Sportfoto.nl Foto: Bart Hazen Sportfoto.nl

Het team van deze Route de France! Het team van deze Route de France!

Etappewinst en jongerentrui. Met Sabrina Stultiens. Etappewinst en jongerentrui. Met Sabrina Stultiens.

 

One thought

Laat een antwoord achter aan Coen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *