Ik kijk met een dubbel gevoel terug naar de Boels Ladies Tour van afgelopen week. Het begon al met de teleurstelling van niet-selectie voor het WK-weg. Ik was nog in de running voor de laatste twee plekken maar de bondscoach liet voor de start van de Ladies Tour weten de voorkeur te geven aan Kirsten Wild en Amy Pieters (beide Argos-Shimano), wederom ben ik dus reserve… Desalniettemin was ik volop gemotiveerd voor de belangrijkste etappekoers in Nederland. Aangezien we geen sprinter of rensters met klassementsambities mee hadden vlogen we er vanaf de eerste dag in Roden in. Deze etappe kende een aantal kasseienstroken en 2,5 kilometer ‘zandpad’. Dat beloofde spektakel maar de meeste ploegen keken de kat uit de boom en wij leken de enigste die een massasprint wilde vermijden. Dat lukte dus niet en Kirsten Wild won de etappe. De dag erop stond er in Coevorden een ploegentijdrit over 32 km op het programma. Gezien de samenstelling van onze ploeg met Sabrina en Katarzyna Niewiadoma (stagiaire bij de ploeg) die nog nooit een ploegentijdrit hadden gereden wisten we niet precies wat te verwachten. De tijdrit verliep echter verassend goed. De laatste 10 kilometer waren we Sabrina en Katarzyna kwijt maar juist in die finale konden we het tempo nog flink optrekken met z’n vieren. Hoewel het verschil zoals verwacht groot was met de winnaars Specialized-Lululemon (1:37 min) viel dat met de nummer twee, Orica-Greenedge wel mee (22 seconden). Een mooie derde plaats dus waar we tevreden mee waren! Het klassement was echter flink in een plooi gevallen. De dagen erop hoopten we dus op wat medestanders in de aanval. Dat viel echter tegen. Specialized-Lululemon bleef de koers strak controleren en op de donderdag-etappe in Leerdam wist Annemiek wel alleen in de aanval te gaan maar kreeg ze nooit echt veel ruimte om in de laatste kilometers weer ingelopen te worden waarna Wild opnieuw de sprint won. Vrijdag in Papendrecht mocht het duo Koedooder (Sengers)- Gebhart (Argos-Shimano) voor de overwinning gaan strijden. Zij kregen blijkbaar wel de zege van het peloton (Gebhart won). Zaterdag reden we van Zaltbommel naar Veen (Wijk en Aalburg) en ook hier liep het ondanks aanvalspogingen van ons uit op een massasprint, deze keer prooi voor de Australische Chloe Hosking. Zondag was het dan tijd voor de traditionele heuveletappe in Zuid-Limburg. Wij besloten nog eens alle register open te trekken. Liesbet en ik kozen meteen de aanval vanaf de Bemelerberg. Korte tijd wist ik vooruit te blijven met een groepje van vijf maar de wedstrijd explodeerde pas echt op de eerste passage van de Yserbosweg. Hier reed een klein groepje weg met onder andere Megan en Katarzyna. Net voor de tweede passage van de Yserbosweg had ik de pech om lek te rijden. Slechte timing! Ik kon net onderaan de Yserbosweg weer aansluiting in het peloton vinden maar had teveel krachten verspeeld om mee te kunnen met het tweede groepje rensters, met daarbij onder andere Annemiek, die hier wegreed. De twee groepen voorin smolten samen en in het peloton was de wedstrijd over. Balen voor mij natuurlijk maar voorin wist Annemiek er nog een spectaculaire finale van te maken. Helaas werd ze nipt door Tatiana Guderzo (Cippolini) verslagen op de meet in Berg en Terblijt maar wel een heel knappe wedstrijd gereden! De laatste dag bracht Annemiek nog naar een tweede plek in het eindklassement achter Ellen van Dijk (Specialized Lululemon) en voor Lizzie Armitstead (Boels-Dolmans). Katarzyna won de jongerentrui en met de ploeg wonnen we het ploegenklassement. Ik beëindigde deze wedstrijd als 24e in het eindklassement. Zelf had ik wat gemengde gevoelens omdat ik graag mijn goede vorm bevestigd had gezien in een mooie uitslag. Hiervoor had ik iets meer geluk nodig gehad, een iets beter op elkaar ingespeelde ploeg voor een tactisch lastige wedstrijd als de Ladies Tour altijd is en was tenslotte het weer natuurlijk veel te mooi voor een Nederlandse koers! Volgend jaar beter…