La Course; Historie geschreven in Parijs

We keken er met z’n allen lang naar uit, maar de eerste editie van La Course is gisteren voorbij gevlogen. Met een gemiddelde van 44 km/uur vlogen we, in de koers die voorafgaand aan de finish van de Tour de France op de Champs-Elysées werd verreden, over het parcours. Uiteindelijk won Marianne Vos, na een staaltje van perfect team-work. Veel rensters, waaronder ikzelf en mijn andere Rabo-Liv ploeggenootjes probeerden aan te vallen, maar veel ruimte kreeg een ontsnapping nooit. Er waren veel ploegen die gingen voor de sprint en daarnaast was het hele peloton zo gretig dat het tempo constant hoog lag en iedereen probeerde in de kopgroep te zitten. Wij hadden als ploeg twee opties: wegrijden met een kopgroepje en als dat niet lukte hadden we Marianne voor de sprint. Halverwege de wedstrijd was het wel duidelijk dat het waarschijnlijk het tweede scenario zou worden. Marianne kon zich gedurende de wedstrijd rustig houden terwijl wij aanvielen en controleerden. In de laatste drie kilometer vonden Anna, Lucinda, Marianne en ik elkaar waardoor we een zo goed als perfecte lead-out voor Marianne konden doen. Het gaf een enorme kick om op zo’n groot podium de laatste kilometers van de wedstrijd door Parijs te snellen met de wereldkampioene in je wiel. Dat maakt wel dat je net nog even honderd meter langer door kan ‘rammen’. Daarna liet ik me afzakken door het peloton om eventjes later de naam van je ploeggenoot keihard door de speakers te horen schallen! Zij versloeg in een spannende sprint Wild en Kirchman.

Sowieso was de sfeer in deze wedstrijd onvergetelijk. Er was veel publiek, waaronder ook veel Nederlanders en er waren zelfs een aantal vrienden van mij naar Parijs gekomen. Als Nederlands kampioen val je natuurlijk ook wel op in het peloton en het was geweldig om tussen de muur van geluid af en toe mijn eigen naam te horen. Daarnaast werd de wedstrijd in tientallen landen live uitgezonden. Terwijl de hele wereld dus meekeek hebben wij laten zien wat een mooie sport vrouwenwielrennen is. Deze wedstrijd winnen was voor Marianne misschien een droom die uitkomt, eigenlijk is het voor het hele peloton een droom die uitkomt om deze wedstrijd te mogen rijden. Laten we hopen dat dit het begin is van meer, wie weet een revolutie in het vrouwenwielrennen. Op 27 juli 2014 hebben we alvast geschiedenis geschreven. Een mooi verhaal voor mijn kleinkinderen later…

Bekijk via deze link de samenvatting van NOSsport

Soort van meisjesdroom; in het rood-wit-blauw over de Champs-Elysees. Foto: Corvospro.com