Winst in GP Cornaredo

Ooit wel eens zo moe geweest dat je je armen niet meer op kan steken bij het passeren van de finish? Ik heb het gisteren beleefd. En hoewel de finishfoto dus een beetje tegenviel, had ik het er wel voor over…
Na twee weken trainen met de nationale selectie in Toscane reden we gisteren in het noorden van Italië de GP Cornaredo. En hoewel de wedstrijd redelijk sterk bezet was wisten we  vanaf de start te domineren. We moesten 11 ronden van 11 km over een behoorlijk bochtig en hier en daar door de regen spekglad parcours rijden. Vanaf de start werd er volle bak aangevallen. Eigenlijk reden we meteen weg met een groep van tien rensters waaruit Marianne en ik enkele kilometers later op een bochtig stuk ontsnapten. De eerste 40 km bleef onze voorsprong rond de halve minuut met een jagend peleton, voornamelijk onder aanvoering van de Cippolini-rensters, maar toch liepen we langzaam steeds iets verder uit en toen we halverwege de wedstrijd een minuut te pakken hadden brak het verzet achter ons. Maar na 60 km volle bak moesten we er natuurlijk nog wel 60 naar de finish! Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat het leek alsof ik een brommertraining van 110 km aan het afwerken was, alleen moest ik nu nog af en toe zien over te nemen van deze brommer. Het tempo zakte in elk geval niet echt! Uiteindelijk reden we met ruim vijf minuten voorsprong op de finish af, waar ik vervolgens als eerste de streep passeerde. Onderweg was het voornamelijk afzien, achteraf toch wel een beetje kippevel van deze monsterontsnapping met Marianne. Annemiek van Vleuten en Loes Gunnewijk waren in de finale ook nog uit de hoofdmacht ontsnapt en zo hadden we een volledig oranje podium. Dat trainingskamp had ons duidelijk goed gedaan!

Klik hier voor de volledige uitslag en hier voor een filmpje van de sprint

Finish! Foto: Anton VosFoto: Anton Vos
Foto: Anton Vos

Podium Gent-Wevelgem

Zondag 25 maart was een mooie dag voor de Rabo-dames. Hoewel we onze moesten opsplitsen in twee teams, één voor de wereldbeker Trofeo Binda in Italië en één voor de Belgische wedstrijd Gent-Wevelgem gingen we allebei met een mooie prijs naar huis. Want terwijl Marianne Vos naar haar tweede opeenvolgende zege in de WB soleerde kon ik in Wevelgem mijn eerste podiumplaats van het seizoen pakken!

Het was een mooie wedstrijd en hoewel we met slechts vijf rensters (de meeste ploegen waren met acht gestart) numeriek in de minderheid waren, konden we toch onze stempel op de koers drukken. Na de start in Middelkerke reden we naar 30 km ‘de Moeren’  in en daar probeerde we met de wind op de kant de eerste forcing te maken. We kregen hulp van enkele Skill rensters en zo wisten we het peloton uit te dunnen naar zo’n 50 rensters. Het weer was echter ‘te mooi’ en daarom kwam net voor de heuvelzone weer een grote groep terug. Vervolgens probeerden we met een groepje weg te komen wat Liesbet meteen op de Baneberg lukte in het gezelschap van Lizzie Armitstead. Na de Kemmelberg was ook het peloton gebroken en op de laatste klim, de Monteberg sprong ik hieruit weg op zoek naar de koploopsters. Ik kreeg twee rensters mee, Daams en Nostvold en iets later nog Kirsten Wild. Liesbet had helaas op de Kemmelberg bij Armitstead moeten lossen en toen we haar oppikten hebben Liesbet en ik met hulp van Nostveld (Hightech) geprobeerd het gat naar Armitstead te dichten. De Britse had echter een superdag en kwam niet meer binnen ons bereik, ze won dus na een knappe solo van 30 km. In de laatste kilometers met het peloton op onze hielen vielen Liesbet en Wild nog weg uit onze groep. Ik sprong in de laatste km weg om de tweede plek veilig te stellen. Met Jessie Daams als derde stond ik dus met twee van mijn oud-Garmin-Cervelo ploeggenootjes op het podium (die nu beide bij AA Drink rijden), dat was dan wel weer leuk!

Met een tevreden gevoel kijk ik dus terug op deze wedstrijd waar ik in elk geval mijn goede gevoel van de laatste weken bevestigd zag worden in een mooie podiumplek, goed teamwork en een mooie nieuwe wedstrijd die zeker een aanwinst is op de vrouwenkalender!

Champagne! foto Cor Vos ©2012

Succesvol weekeind Zweden

Na de derde plaats in de Wereldbeker ploegentijdrit afgelopen vrijdag in het Zweedse Vargarda reden we ook gisteren een goede wedstrijd. De achtste wedstrijd om de Wereldbeker was een wegwedstrijd met start en finish in Vargarda met een redelijk technisch en geaccidenteerd terrein. Al jaren een van mijn favoriete wedstrijden en dit jaar kreeg ik ook eens de kans om mijzelf tot de finale een beetje te sparen. Wel was het vanaf de start een pittige wedstrijd met redelijk veel aanvallen op een parcours waar je constant moet opletten en vooral voorin het peloton moet rijden. De aanvallen resulteerde echter niet in een kopgroep die echt weg bleef en daarom probeerde ik het  zelf met nog 35 km te gaan. Er sprongen zes rensters mee en we hadden vrij snel een mooie voorsprong. De kopgroep bestond naast mijzelf uit Van Vleuten (Nederland Bloeit), Van Dijk (HTC-Highroad), Cooke (Cippolini),  van den Broek (AA Drink),  Kozonchuck (Russian Federation) en Bruins (Nederlandse selectie). Van den Broek en van Dijk werkten niet mee, maar verder was de samenwerking redelijk. De ploeg van Emma Johansson (Hightech products) hadden op kop van het peloton de achtervolging ingezet en daardoor was onze voorsprong nooit groter dan 45 seconden. In de laatste ronde waren er wat aanvallen in de kopgroep en kwam het peloton gevaarlijk dicht bij. Uiteindelijk verraste Annemiek van Vleuten ons nog door op ruim 500 meter van de finish nog eens aan te vallen en het gaatje dat ze toen sloeg was genoeg om de wedstrijd te winnen. Ik had niet veel over meer voor de sprint en werd net voor de meet nog voorbijgestoomd door de eerste twee rensters van het peloton, Ina Teutenberg en Kirsten Wild. Uiteindelijk werd ik 7e, na de derde plaats van vrijdag waren dat toch twee mooie top-10 noteringen in de Wereldbeker. Klik hier voor de complete uitslag.

Foto: CJ Farquarson

Derde in WB ploegentijdrit Vargarda

Na drie jaar op rij ongeslagen te zijn in de WB ploegentijdrit in het Zweedse Vargarda moest Garmin-Cervélo gisteren genoegen nemen met de derde plaats. Vorig jaar maakte ik deel uit  van het winnende team, toen we met ruim 1,5 minuut HTC-Highroad achter ons lieten. Dit jaar waren de rollen omgedraaid en dat was eigenlijk geen verrassing. Als gevolg van blessures misten we een paar belangrijke hardrijders in onze ploeg en daarnaast moest Trine al na 1 km lossen. Ondanks dit draaide het goed met de overige vijf; Lizzie, Emma, Sharon, Noëmi en ik. HTC-Highroad was echter duidelijk een klasse beter en zij pakten dan ook met een ruime voorsprong de overwinning. Daarachter finishte AA-Drink als 2e, zij waren 6 seconden sneller dan ons. Met deze opstelling konden we dus wel leven met een derde plaats. Ik was blij dat mijn benen na een paar dagen rust weer goed voelden en een sterke tijdrit kon rijden. Zondag rijden we hier nog de WB Open de Suede Vargarda (wegwedstrijd). Klik hier voor de complete uitslag.

Noemi, Sharon, ik, Lizzie en Emma Foto: CJ Farquharson

Glamour en Thüringen

Modefotografe Femque Schook brengt in samenwerking met Cor Vos voor WielerRevue elke maand een wielrenster voor de lens, maar dan eens niet met een helm op. Ellen van Dijk en ik hebben hier kort geleden ook meegewerkt. De kleding en accessoires had ik voor deze gelegenheid zelf ontworpen. Meer hiervan kun je ook vinden op de website van IRIS concept & design.  Zie Wielerrevue nummer 7  voor het resultaat van de foto.

Komende week weinig glamour voor mij, morgen vertrek ik naar Oost-Duitsland voor de Thuringen Rundfahrt. Na een korte week bijkomen van de Giro staat de volgende zware etappekoers alweer voor de deur. Meer info over de Thuringen Rundfahrt vind je hier. De wedstrijd duurt zeven dagen, vorig jaar werd ik 8e in het eindklassement en wist ik de laatste etappe te winnen. Hopelijk heb ik dit jaar net zulke goede benen!

Winst in Lekkerkerk!

De Ronde van Lekkerkerk is natuurlijk ‘maar’ een criterium, maar wel een speciale voor mij. Niet alleen een mooi rondje met heel veel publiek, maar ook een beetje mijn thuiswedstrijd en daarom heel veel publiek speciaal voor mij! Ik was er al een paar keer dicht bij maar vandaag lukte het me dan eindelijk eens om hier te winnen. En dat was niet gemakkelijk (al leek het misschien wel zo), want ruim 50 kilometer in je eentje is best pittig! Ik vroeg me onderweg regelmatig af waarom ik eigenlijk al na een kleine 10 km in de aanval moest gaan en dan ook nog eens alleen. Het was echter ook genieten met de vele aanmoedigingen van familie, vrienden en nog heel veel anderen langs het parcours en dat hielp natuurlijk. Annemiek van Vleuten en Chantal Blaak waren achter mij ook nog uit het peloton ontsnapt maar ook hen bleef ik ruimschoots voor en zo was het een mooi podium in Lekkerkerk. Dus bij deze een bedankje aan de organisatie van deze mooie ronde en de enthousiaste fans!

foto: Stephan Tellier

Derde plaats in Qatar!



Mijn eerste wedstrijd van 2011 zit erop en ik had het seizoen niet beter kunnen beginnen! Met een derde plaats in het eindklassement sluit ik deze 2.1 wedstrijd af. En daarmee heb ik mijzelf stiekem toch wel een beetje verbaasd!

De eerste etappe was behoorlijk saai omdat er amper wind stond. Ook waren er geen aanvallen. Met nog 3 km te gaan ben ik demareerd en had ik meteen een behoorlijk gat. De meiden van HTC-Highroad reden het gat echter dicht bij het ingaan van de laatste kilometer. Dit had wel tot gevolg dat het hele peloton in stukken geslagen was. De Australische Gilmore won de sprint van de eerste groep en ik finishte als 13e.

De tweede dag stond er wel heel veel wind. Na 35 km ging het onder aanvoering van ons en HTC-Highroad op de kant en dat leverde een behoorlijke veldslag op. Uiteindelijk bleven we met 7 rensters over: 3 van HTC, 3 van ons en Gunnwijk van Nederland Bloeit. De samenwerking was goed en onze voorsprong bleef groeien. In de finale probeerde mijn ploeggenote Trine weg te rijden maar het werd toch een sprint van zeven. Ellen van Dijk (HTC-Highroad) wist zeer nipt mijn ploeggenote Alex Rhodes te verslaan. Ik finishde als 6e en steeg naar de derde plaats in het algemeen klassement dat Ellen van Dijk nu ook aanvoerde.

In de laatste etappe wilden we proberen of het mogelijk was om een massasprint te voorkomen en voor de etappe te gaan en ook mijn derde plaats te verdedigen. Het tempo werd door HTC-highroad echter zo hoog gehouden dat het onmogelijk was in de finale weg te rijden. Mijn derde plaats wist ik zeker te stellen door in de bonificatiesprint Adrie Visser (HTC-Highroad) te verslaan, waarna het nog een kwestie was van veilig finishen. De massasprint in Doha werd uiteindelijk gewonnen door de Italiaanse Baccaile. Ellen van Dijk won het algemeen klassement voor haar ploeggenote Charlotte Becker en mijzelf.

Al met al was het een mooie wedstrijd en een goede start voor de ploeg. Voor mij was het best wel bijzonder om eens niet voor een sprinter te moeten rijden en leuk om mijn eigen kans te kunnen pakken.

 

Foto: CJ Farquharson

Foto: William Meertens:  In de kopgroep met mijn ploeggenotes: Alex Rhodes, mijzelf, Trine Schmidt

klik hier voor de complete uitslag